Αντίο Αλέξανδρε
Μικρός αποχαιρετισμός στον σημαντικό συγγραφέα, εδεσματολόγο, συνεργάτη και νονό του Γαστρονόμου.
Το εύρος των γνώσεων του εντυπωσιακό. Δεν υπήρχε τρόφιμο που να μην ήξερε τα οικογενειακά του, τα είδη και τις ποικιλίες του, που δεν είχε να σου δώσει συμβουλές για την επιλογή του και μετά για το πώς θα το αξιοποιήσεις στην κουζίνα. Στην αρχή η σχέση μας ήταν αυτή του γράφοντος και του αναγνώστη. Με λαχτάρα αναζητούσα στο κυριακάτικο «Κ» τη σελίδα του με όλα αυτά τα αξιοπερίεργα που έγραφε της γαστρονομίας, τις γεύσεις της παράδοσης, τις μοντέρνες τεχνικές, τους συνδυασμούς, τα ξεχασμένα υλικά... Μαγειρική χωρίς μυστικά. Με δυο λόγια, αυτό που κέρδιζες από τα κείμενά του είναι το να μην αισθάνεσαι ανυπεράσπιστος μπροστά στις κατσαρόλες. Σπουδαία υπόθεση. Στα κείμενα του αποκωδικοποιούσε τους εγγεγραμμένους στην παράδοση συνδυασμούς, οι τόποι έρχονταν ζωντανοί στην κουζίνα μου, η Θράκη, τα νησιά, η Μακεδονία και η Ήπειρος, ο τόπος του. Και επίσης οι ξένοι τόποι, η γνώση από την εμπειρία του του εξωτερικού...
Και από τα βιβλία του το ίδιο κέρδος: η γαστρονομία ως ιστορία και πολιτισμός, η μαγειρική, η ενσάρκωση της γαστρονομίας, ως καθημερινός πολιτισμός. Οδηγίες, συμβουλές, εξηγήσεις. Σπουδαία υπόθεση.
Και όταν πια ξεκίνησα να εργάζομαι στο Γαστρονόμο, γνώρισα τον δάσκαλο από κοντά. Εκείνος είχε σκεφτεί το όνομα του περιοδικού. Με τις πολύτιμες γνώσεις και την εμπειρία του συνέβαλε τα μάλα στην επιτυχία της ομάδας. Η στήλη του «Εποχής» άφησε εποχή. Όλα τα φρέσκα της ελληνικής μαγειρικής αποκάλυπταν τα μυστικά τους. Η γραφή του ανανεωτική, ρηξικέλευθη. Ροκ. Άπειρες τηλεφωνικές συζητήσεις, άπειρες απορίες, καβγάδες και πείσματα, γέλια και κουτσομπολιά. Και καυστικά σχόλια για τα κακώς κείμενα της γαστρονομικής μας κουλτούρας. Τον στενοχωρούσαν οι προχειράτζες, οι ανερμάτιστες τηλεμαγειρικές, οι φελλοί του χώρου. Μας τα έλεγε. Εκείνος μερακλής, άρχοντας, δεν διαπραγματευόταν την ποιότητα. Μέχρι τέλους.
Το τέλος ήρθε το περασμένο Σάββατο. Άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο χωριό Βαρυάδες Ιωαννίνων, όπου και ετάφη, σε ηλικία 58 χρόνων. Μουδιάσαμε όλοι στο γραφείο. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την απώλεια. Του συνεργάτη, του φίλου, του δασκάλου Γιώτη.
Αγωνιστικοί χαιρετισμοί αφέντη μου. Όπως σε κάθε email μας.
Ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό του Αλέξανδρου Γιώτη καθώς και links σε μερικά από τα κείμενα που μας έδωσε για το site. Θα ακολουθήσουν και άλλα περισσότερα.
Ο Αλέξανδρος Γιώτης δίδασκε Ιστορία Μαγειρικής & Διατροφής και Διεθνή Γαστρονομία στον Εκπαιδευτικό Όμιλο Le Monde. Σπούδασε ψυχοκοινωνιολογία και δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό, στη Γαλλία. Εργάστηκε στη γαλλική ραδιοφωνία στο Παρίσι και ως ανταποκριτής στην Αθήνα. Συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στη δημιουργία του πρώτου μη κρατικού ραδιοφώνου, του Αθήνα 9.84, και στη συνέχεια πολλών άλλων ραδιοσταθμών στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Υπήρξε επαγγελματίας μάγειρας, κριτικός γαστρονομίας από το 1983, εδεσματολόγος και μελετητής της μαγειρικής παράδοσης, ιστορίας και λαογραφίας. Τη δεκαετία του ’90 παρουσίασε εκπομπές μαγειρικής στην κρατική και ιδιωτική τηλεόραση. Εχει δημοσιεύσει συγγράμματα και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες και 9 βιβλία γύρω από τη μαγειρική και τη διατροφή. Ως γαστρονομικός σύμβουλος ή διευθυντής κουζίνας έχει συνεργαστεί με γνωστά εστιατόρια ανά την Ελλάδα.
Μεγάλη απώλεια!
Τα πιο ειλικρινή μου συλληπητήρια στην οικογένεια του κυρίου Γιώτη.