Γιατί μαγειρεύουμε; Γιατί μπαίνουμε σε τόσο κόπο καθημερινά να παρασκευάσουμε μόνοι μας το φαγητό μας; Ως είδος έχουμε προσπαθήσει σκληρά να απλοποιήσουμε τη ζωή μας, να περιορίσουμε στο ελάχιστο τη χειρωνακτική εργασία ή αν μη τι άλλο να τη φορτώσουμε σε άλλους. Κάποτε ήμασταν όλοι αγρότες προκειμένου να εξασφαλίσουμε την τροφή μας, αλλά στην πορεία καταλάβαμε ότι θα είχε περισσότερο νόημα να αναθέσουμε σε μια μερίδα ανθρώπων αυτό το δύσκολο έργο και να αφιερωθούμε σε πιο ενδιαφέρουσες -κατά τη γνώμη μας- εργασίες. Δεδομένων αυτών το γεγονός ότι το μαγείρεμα έχει επιβιώσει ως μια καθημερινή δραστηριότητα των περισσότερων ανθρώπων μοιάζει να είναι ένας θρίαμβος απέναντι στις επιταγές της ανθρώπινης εξέλιξης. Αυτό το παράδοξο που μοιάζει όμως απολύτως φυσιολογικό σε κάποιον που έχει ζήσει πόσο συναρπαστικό -σχεδόν ψυχοθεραπευτικό- είναι να μαγειρεύεις το φαγητό σου από το μηδέν και μέσω αυτού να μοιράζεσαι, αλλά και να φροντίζεις τους άλλους, διερευνά στο νέο του βιβλίο ο κριτικός γεύσης και συγγραφέας, Μάικλ Πόλαν, «Cooked». «Γιατί δεν αφήνουμε τις βιομηχανίες να κάνουν τη δύσκολη δουλειά για μας;», αναρωτιέται ο Πόλαν και μέσω των στοιχείων που παραθέτει για την εξάρτηση της βιομηχανίας τροφίμων από το αλάτι, το λίπος και τη ζάχαρη, μας πείθει πως πολύ καλά κάνουμε.

Δεν είναι άλλωστε το πρώτο βιβλίο στο οποίο ρίχνει το ανάθεμα στην όλο και περισσότερο βιομηχανοποιημένη ανθρώπινη αλυσίδα διατροφής. Και τα δύο προηγούμενη βιβλία του «The Omnivore’s Dilemma» (Το δίλημμα του παμφάγου) και το «In Defence of Food» (Προς υπεράσπιση του φαγητού) κάνει κάτι παρόμοιο. Είναι αδίστακτος στην κριτική του όταν μιλά για έτοιμα γεύματα, που όπως λέει τελικώς δε μας γλιτώνουν ούτε χρόνο, ούτε χρήματα. Υποστηρίζει την αυθεντικότητα της τροφής, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα, ισχυρίζεται πως διανύουμε μια εποχή που... δεν ανοίγει και πολύ την όρεξη και προτείνει μια και μοναδική λύση: την επιστροφή στην κουζίνα.