Ο Γιάννης Λεμονής γράφει για τα γλυκίσματα που έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Το 1922 ξεκινά η ενασχόληση της οικογένειας Θεοδώρου με τα γλυκά του νησιού και γενικώς των Κυκλάδων. Προλάβαμε να μπούμε στο παραδοσιακό εργαστήριο, λίγο πριν υποστεί τους εκσυγχρονισμούς που επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Εύκολο, πρωτότυπο και γρήγορο αυτό το επιδόρπιο που θα κλείσει γλυκά, τα φθινοπωρινά μενού σας!
Ιδανική για τον μπουφέ, ως πρώτο πιάτο αλλά και για ένα ελαφρύ βραδυνό. Τα φρέσκα σύκα της χαρίζουν το φίνο άρωμα και τη λεπτή τους γεύση και μια ελαφριά γλύκα που εξισορροπεί την ένταση των τυριών.
Tο τέλειο κλείσιμο ενός γεύματος, είναι τα γλυκά αυτά σύκα βρασμένα σε κρασί. Μπορούμε επίσης να τα διατηρήσουμε σε καλά κλεισμένο βάζο στο ψυγείο για 1 εβδομάδα και να ζεσταίνουμε την ποσότητα που επιθυμούμε.
Αρωματικό και με τη γλύκα του σταφυλιού, είναι το ιδανικό συνοδευτικό για το τσάι ή τον καφέ μας και το απαραίτητο σνακ για το σχολείο ή για τη δουλειά.
Η φυσική πηκτίνη των φρούτων είναι ο λόγος που πήζει η μαρμελάδα. Τι γίνεται όμως με αυτήν του εμπορίου; Σε ποια γλυκά χρειάζεται και τι όφελος έχουμε από τη χρήση της; Οταν φτιάχνουµε µαρµελάδα, η φυσική πηκτίνη -µια ουσία που περιέχουν τα...
