Γεννήθηκε στη Γαλλία από Ελληνίδα μαμά και Γάλλο πατέρα κι επέλεξε την Ελλάδα, και συγκεκριμένα την ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας του για να ζήσει την ενήλικη ζωή του, εγκαταλείποντας την τέχνη του, αυτή του ξυλουργού προς χάριν μιας διαφορετικής ενασχόλησης.

Ο Χριστόφορος Huet πάντρεψε τις γνώσεις που κληρονόμησε από τις δυο γιαγιάδες του, τη Γαλλίδα και την Ελληνίδα, και καταπιάστηκε με την μεταποίηση. Ετοίμασε μαρμελάδες με φρούτα της ελληνικής γης, αλλά με γαλλική τεχνογνωσία. Η πηκτίνη που βγαίνει με φυσικό τρόπο από τα φρούτα έκανε τη διαφορά. Χρησιμοποιώντας την, κέρδισε σε φρεσκάδα και ζωντάνια. Ελάττωσε τον χρόνο μαγειρέματος που χρειάζονται τα φρούτα ώστε να πήξουν κι έτσι το αποτέλεσμα είναι γεμάτο ολοζώντανα αρώματα και λαχταριστή φρουτένια γεύση. Οι γαλλοτραφείς θα τις «κατανοήσουν» με τη μία, ενώ οι συνηθισμένοι στις ελληνότροπες μαρμελάδες θα χρειαστούν και δεύτερη κουταλιά, αφού ίσως τους παραξενέψει η φινετσάτη διαφορετικότητά τους: τα χρώματά τους είναι φωτεινά, έντονα, προδίδουν φρεσκάδα, ενώ η υφή τους παχιά και συμπαγής, ελαφρώς ζελεδένια, που με απαλό ανακάτεμα αποκτά απίθανα κρεμώδη υφή. Όσο για την γεύση, εκεί ο Χριστόφορος έχει πετύχει διάνα, αφού το ζητούμενο είναι η ισορροπία γλύκας και οξύτητας, με το φρούτο να μοσχοβολά και να κερδίζει τις εντυπώσεις, αποδεικνύοντας πως είναι καλοδιαλεγμένο. Εδώ κι εκεί, μικρά κομματάκια ξαφνιάζουν τον ουρανίσκο, ενώ η γλύκα τους δεν είναι μπουχτιστική, τόσο που σχεδόν τρώγονται σκέτες με το κουταλάκι.

Ανάλογα με τα φρούτα της εποχής, ο Χριστόφορος, με τη βοήθεια της συζύγου του Μαρίας, ετοιμάζει τις εξής γεύσεις: ζουμερή μαρμελάδα βερίκοκο και υπέροχα γλυκόξινο κεράσι, απαλή μαρμελάδα σμέουρο χωρίς τα σποράκια του, τραγανή φράουλα, ολόκληρο πορτοκάλι αλεσμένο, το περίφημο συριανό σύκο, αλλά και πιο πικάντικες προτάσεις, όπως σμέουρο με κρεμ κασίς και φράουλα σε ζεστό κρασί. Άλλες ταιριάζουν στο πρωινό, κάποιες είναι ό,τι πρέπει για τις κρέπες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σάλτσα σε παγωτά, τσίζκεϊκ και πανακότες, να τρυπώσουν στην πάστα φλόρα ή ακόμα και ως συνοδευτικά σε κρεατικά, τυριά κι αλλαντικά.

Όλες τους είναι χειροποίητες, φτιάχνονται μέσα σε μικρές χάλκινες μαρμίτες, βαζάκι το βαζάκι, μικρές δόσεις, με φροντίδα και πολλή προσοχή, φυσικά δίχως συντηρητικά και χρώματα, εξ ου και η μικρή διάρκεια ζωής τους. Ωστόσο η φαντασία του Χριστόφορου δεν έχει όρια και μπορώ να επιβεβαιώσω πως κι οι πειραματισμοί του βγαίνουν σχεδόν με τη μια. Έτσι, με το καιρό, νέες γεύσεις θα εμπλουτίσουν τις παλιές, κάποιες εκ των οποίων με πολύ φαντασία και με ιδιαίτερη έμφαση στην πλούσια γαστρονομική κουλτούρα του νησιού.