Οι κριτές περνούσαν τις δικές τους αγωνίες. Δεν ήταν και μικρό πράγμα αυτό που τους είχαμε αναθέσει, να δοκιμάσουν και να κρίνουν δηλαδή 82 όμοια γλυκά μέσα σε δύο ημέρες. Προς στιγμήν φοβηθήκαμε ότι δεν θα ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να περατώσουν την αποστολή τους. Ευτυχώς όμως, ο επαγγελματισμός και η εμπειρία τους τους βοήθησαν να τα βγάλουν πέρα - στομαχικώς και ψυχικώς.

Εκτός από τον Στέλιο Παρλιάρο, ο οποίος, ως επικεφαλής σεφ πατισιέ του περιοδικού μας και εμπνευστής του διαγωνισμού, είχε αυτονόητη παρουσία στην επιτροπή, τα υπόλοιπα μέλη ήταν εθελοντές. Συνεπείς επαγγελματίες, τάχθηκαν με χαρά στο σκοπό που υπηρετούσε ο διαγωνισμός: να αναδείξει και να βοηθήσει νέους ανθρώπους που ήθελαν να γίνουν ζαχαροπλάστες. Καθένας από τους κριτές έφερε το δικό του «ειδικό βάρος» στην επιτροπή.

Ο σεφ Χριστόφορος Πέσκιας, χειμαρρώδης και ορμητικός, δεν πτοήθηκε ούτε από μικρόφωνα, ούτε από κάμερες, ούτε από το σύνηθες σαβουάρ φερ που αυτά επιβάλλουν. Ετσι, και ανέκδοτα μας είπε, και τις φωνές έβαλε, και επίδομα για βαρέα και ανθυγιεινά ζήτησε που τον υποβάλαμε σε αυτήν τη δοκιμασία. Προπέτασμα καπνού όλα αυτά, για να κρύψει το γεγονός ότι ένας κορυφαίος σεφ -οξύθυμος, απαιτητικός και υπερόπτης εκ φύσεως- μπορεί να είναι ταυτοχρόνως ο καλύτερος δάσκαλος, ανιχνευτής ταλέντων και μέντορας που θα μπορούσε να ζητήσει ένας νέος μάγειρας στο ξεκίνημά του. Η γευσιγνωστική δεινότητα του κ. Πέσκια είναι, άλλωστε, περίφημη: κάποτε μου είχε διηγηθεί ένας μαθητής του ότι του είχε πέσει στο φαγητό μια ελάχιστη ποσότητα από ένα μπαχαρικό, χωρίς να το καλοκαταλάβει. Μόνο όταν του το επεσήμανε εκείνος, συνειδητοποίησε ότι όντως το είχε χρησιμοποιήσει.

Ο ταλαντούχος ζαχαροπλάστης Δημήτρης Χρονόπουλος, από την άλλη, ζει, τρέφεται και αναπνέει σοκολάτα. Είναι η ειδικότης του. Στην επαγγελματική ζωή του έχει περάσει από διάφορα πόστα: ως σεφ πατισιέ σε βραβευμένα εστιατόρια, όπως η «Σπονδή» και το «Βαρούλκο», έχει δημιουργήσει γλυκά που πολλοί συνάδελφοί του θα ήθελαν να έχουν υπογράψει, ως συνεργάτης περιοδικών μαγειρικής έχει επιχειρήσει να απλοποιήσει τις συνταγές του, για να πλησιάσει το γευστικό κριτήριο της νοικοκυράς, ενώ ως συνεργάτης της Deals SA, της εταιρείας που εισάγει τη σοκολάτα Valrhona στη χώρα μας, έχει ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, για να καθοδηγήσει τους ζαχαροπλάστες που τη χρησιμοποιούν, και μία φορά το χρόνο τούς συνοδεύει στη Γαλλία, προκειμένου να παρακολουθήσουν σεμινάρια στη σχολή της Valrhona.

Και να πώς ταίριαξαν τα πράγματα και ο Δημήτρης κάθισε ξανά στο ίδιο θρανίο -αυτό της επιτροπής- με τον πάλαι ποτέ συμφοιτητή του από τη σχολή ζαχαροπλαστικής Κωνσταντίνο Χολέβα. Ο οποίος Χολέβας, ως καθηγητής της Le Monde, είχε και ένα επιπλέον καθήκον να υπηρετήσει: να παρατηρεί τους διαγωνιζομένους όση ώρα δούλευαν, για να βαθμολογήσει πόσο «καθαρά» δούλευαν, κριτήριο που τους είχαμε επισημάνει ως το πλέον σημαντικό για κάποιον που φιλοδοξεί να κάνει καριέρα στις κουζίνες. Ουαί και αλίμονο αν έπιανε κάποιον να μην έχει πλύνει τον κάδο του… Ηταν όμως και ο καλύτερος σύμμαχός τους. Μαζί με το επιτελείο της Le Monde, από τους σεφ και τους βοηθούς μέχρι τους σερβιτόρους και το διοικητικό προσωπικό, όλοι τους έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλίσουν μια άμεμπτη διοργάνωση.

Την πεντάδα της επιτροπής συμπλήρωνε η σεφ Νένα Ισμυρνόγλου. Η μοναδική γυναίκα. Μπορεί το χαμογελαστό και χαμηλών τόνων παρουσιαστικό της να πρόδιδε έναν ευγενικό άνθρωπο, αλλά στη δουλειά της κινητοποιούνται συνήθως άλλα προτερήματα - πώς αλλιώς θα κατάφερνε να επιβιώσει και να διακριθεί στον ανδροκρατούμενο χώρο της μαγειρικής, αναλαμβάνοντας σεφ σε κορυφαία εστιατόρια, όπως το «Milos» στη Νέα Υόρκη και το «Γεύσεις με ονομασία προέλευσης» στην Κηφισιά; Με ταλέντο που ξεχειλίζει, με γευστική οξύνοια και με ένα αυθεντικό «ισμυρνόγλειο» μαγειρικό στίγμα, έδωσε στην επιτροπή το ρόλο του εμψυχωτή· από εδώ αρχίζουν όλα, δεν τελειώνουν…

Νενικήκαμεν! Η τούρτα σοκολάτα με πούλπα αχλαδιού, που είχε επιλέξει ο Στέλιος Παρλιάρος για την ημέρα του τελικού, ήταν πιο περίπλοκη από την προηγούμενη. Επιπλέον, η συνταγή της ήταν επτασφράγιστο μυστικό και δόθηκε στους οχτώ διαγωνιζομένους το πρωί της Παρασκευής, λίγο πριν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Δεν είναι απορίας άξιον, λοιπόν, που ήταν τόσο αγχωμένοι. Χωρίς πρόβα τζενεράλε, κάθε τους βήμα ήταν και πιθανό παραστράτημα, από αυτά που σπανίως συγχωρούνται στη ζαχαροπλαστική. Λίγο παραπάνω απόσταγμα αχλαδιού να έβαζαν στο ζελέ, δεν θα τους πάγωνε. Λίγο πιο ζεστό να ήταν το γλάσο, η τούρτα θα «καθόταν». Το περιθώριο επανόρθωσης ήταν στενό. Εξ ου και κάποιοι έφτασαν μπροστά στους κριτές γνωρίζοντας ότι είχαν αποτύχει.

Η συμμετοχή της Άννας Κάβουρα για τον τελικό του διαγωνισμού.

Οσων η τούρτα δεν παρουσίαζε δομικές αστάθειες, κρίθηκε στις λεπτομέρειες: πόσο διαχωρισμένες ήταν οι στρώσεις, πόσο λαμπερό το γλάσο, πόσο πρωτότυπη η διακόσμηση. Κι εκεί επέδειξαν γνήσιο ζήλο. Τι αχλάδια καψάλισαν, τι κομπόστες έφτιαξαν, τι πλέγματα καραμέλας, για να εντυπωσιάσουν τους κριτές! Ολοι τα κατάφεραν περίφημα, αλλά μόνο οι τρεις σκόραραν πάνω από 95,2 στην τελική βαθμολογία, κερδίζοντας μία θέση στο βάθρο. Η Βασιλική Πηλιανίδου, ο Αντώνης Μαυρίδης-Μαντέρης και η Ελένη Χατζηττοφή άκουσαν περιχαρείς να ανακοινώνονται τα ονόματά τους. Είχαν τερματίσει στον μαραθώνιο των 3 ημερών και 90 γλυκών! Πριν προλάβουν να πουν το «ουφ» της ανακούφισης, τους ενημερώσαμε ότι τους περίμενε άλλη μία δοκιμασία: θα έπρεπε να αφήσουν τις ποδιές, να φορέσουν τα καλά τους ρούχα και χαμόγελα και τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου να σκαρφαλώσουν τρεις ορόφους πιο πάνω, στην αίθουσα συνεδρίων της σχολής, για να παραλάβουν το βραβείο τους σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή απονομής.