Θέλω καί ἀγαπῶ νά γίνω θυσία τοῦ Κυρίου μου, νά ψηθῶ ὡς ἄρτος ἡδύς*

Σε σχετικά μικρή ηλικία είχα εντυπωσιαστεί σφόδρα από το paris-brest. Το σπουδαίο αυτό επίτευγμα της γαλλικής ζαχαροπλαστικής αποτελείται από ένα στρογγυλό σου, με τρύπα στη μέση όπως ένα κλασικό ντόνατ, γεμιστό με μια θαυμάσια κρέμα πραλίνα. Η γοητευτική ονομασία του σε συνδυασμό με την απολαυστική του γεύση έκαναν παιδιόθεν το paris-brest ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά.

Το Paris-Brest ήταν ποδηλατικός αγώνας 1.200 χιλιομέτρων, που οργανώθηκε πρώτη φορά το 1891! Εκείνη την εποχή εθεωρείτο μάλιστα εξαιρετική τροφή για ποδηλάτες, λόγω της πολύ μεγάλης θερμιδικής του αξίας, αν και σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, π.χ., τον Αλμπέρτο Κονταδόρ να τρέφεται κυρίως με σου γεμιστά με κρέμα πραλίνα. Ωστόσο, για τους φυσιολογικούς ανθρώπους, που δεν περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους καθισμένοι σε μια στενή και άβολη σέλα κάνοντας πετάλι, το paris-brest αποτελεί ένα από τα καλύτερα γλυκά που μπορεί να φάει κάποιος στη Γαλλία, ενώ έχει και το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι τρώγεται, σε περίπτωση υπογλυκαιμίας, ακόμη και στο δρόμο. 

Αυτό είναι λίγο πιο δύσκολο στην περίπτωση της συγγενούς, πλην αριστοκρατικότερης saint honoré, η οποία διατίθεται τόσο σε ατομικό γλυκό όσο και σε οικογενειακή έκδοση - που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα. Αποτελείται, επίσης, από σου γεμισμένα με παχιά κρέμα πατισερί και καπελωμένα με καραμέλα και ενίοτε σαντιγί. Στη μεγάλη έκδοση του γλυκού τα καραμελωμένα γεμιστά σου τοποθετούνται πάνω σε ένα στεφάνι φτιαγμένο από την ίδια ζύμη, το οποίο με τη σειρά του κάθεται πάνω σε μια στρογγυλή βάση από σφολιάτα. Το αποτέλεσμα μοιάζει με κορώνα, στο κέντρο της οποίας αναπαύεται σημαντική ποσότητα από μια νοστιμότατη κρέμα. Η φίνα και ισορροπημένη της γεύση σε συνδυασμό με το παιχνίδι υφής της σφολιάτας, των σου, της κρέμας και της τραγανής καραμέλας καθιστούν τη saint honoré κορυφαία ζαχαροπλαστική εφεύρεση. 

Saint honoré

Τη σύγχρονη -που λέει ο λόγος, αφού χρονολογείται από τον 18ο αιώνα- μορφή της οφείλουμε στον διάσημο ζαχαροπλάστη Ζιλιάν (Julien), ο οποίος αντικατέστησε το μπριός της πρώτης βερσιόν του γλυκού, την οποία ανακάλυψε πρώτος ο συνάδελφός του Σιμπούστ (Chiboust), με ζύμη για σου. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το γλυκό πήρε το όνομά του από το δρόμο όπου βρισκόταν το ζαχαροπλαστείο του Σιμπούστ. Μια άλλη εκδοχή θέλει το όνομα να προέρχεται από τον ομώνυμο άγιο προστάτη των φουρνάρηδων και των ζαχαροπλαστών, ο οποίος εορτάζεται στις 16 Μαΐου, ημέρα κατά την οποία βγαίνουν αβέρτα τα συγκεκριμένα γλυκά σε όλη τη Γαλλία. Ό,τι και εάν ισχύει ως προς την ονοματοδοσία, η γεύση του παραμένει εξαιρετική, γι’ αυτό και απορεί κανείς που το γλυκό, σε αντίθεση π.χ. με τα μακαρόν, δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας.

Παρενθετικώς, στο βαθμό που γνωρίζω, δεν έχουμε γλυκό αφιερωμένο στον Άγιο Μιχαήλ τον Μαυρουδή, τον προστάτη των αρτοποιών, γεγονός το οποίο θα έπρεπε να μας προβληματίσει, δεδομένου ότι η Εκκλησία μας δεν διστάζει, π.χ., να ευλογήσει τα κανόνια. Αλλά για να επιστρέψω στο θέμα, αξιόλογη saint honoré φτιάχνουν ο «Ζιάπας» στη Γλυφάδα και το «Desiré» στο Κολωνάκι. 

*Η απολογία του Αγίου Μιχαήλ στον δικαστή, χάρη στην οποία εχρίσθη προστάτης των αρτοποιών. Δεν έπιασε όμως, αφού τον έκαψαν ζωντανό στη Θεσσαλονίκη στις 21 Μαρτίου 1547.